Πεποιθήσεις

Αν ξεκινήσουμε μια ενδοσκόπηση του ποιοι είμαστε και τί πιστεύουμε, θα διαπιστώσουμε, τις περισσότερες φορές, το πόσο μοιάζουμε στους γονείς μας, σε συγγενείς, σε ανθρώπους που γαλουχηθήκαμε μαζί τους και πόσο ακολουθούμε τους δικούς τους κανόνες και τα δικά τους πιστεύω.

Σαν παιδιά, ακούγαμε και ενστερνιζόμασταν την κάθε αντίληψη, τις απόψεις των μεγάλων και τις κάναμε δικές μας χωρίς φίλτρα, χωρίς επεξεργασία, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι δικό μας.

Έτσι, διαμορφώσαμε μια εικόνα για τον εαυτό μας αλλά και για το περιβάλλον μας η οποία είναι επίκτητη.

Το αποτέλεσμα; Φυσικά και θεωρώ πως δεν είμαι ικανή να μαστορεύω αφού «αυτή είναι δουλειά των ανδρών. Φυσικά και θεωρώ πως «οι άνδρες δεν κλαίνε αφού αυτά είναι για τις γυναικούλες». Φυσικά και πιστεύω πως “δεν είμαι αρκετά όμορφη, καλλιεργημένη και αφού δεν έχω δέκα πτυχία πώς να βρω μια δουλειά της προκοπής αφού οι εργοδότες ζητάνε τα παραπάνω;” Κι ας είμαι δημιουργική, οργανωτική, ευγενική. Αυτά τα προσόντα μου δεν τα είδε κανείς και κατά συνέπεια ποτέ δεν τα είδα κι εγώ στον εαυτό μου. Η πεποίθηση που μου δημιουργήθηκε για εμένα είναι ότι δεν είμαι αρκετά όμορφη και καλλιεργημένη.

Πόσο αναληθείς λοιπόν είναι οι Αρνητικές Πεποιθήσεις! Η διαστρέβλωση της αλήθειας. Πόσο πίσω μας κρατούν και πολλές φορές πόσο πόνο προκαλούν!  Μας κάνουν δυσλειτουργικούς, μας απομονώνουν μας στερούν από χαρές και επιτυχίες.

Και πώς βγαίνουμε από αυτήν την παγίδα; Πώς μπορούμε να κάνουμε τις αρνητικές πεποιθήσεις θετικές ;

Να τις αναγνωρίσουμε και να πάμε κόντρα σ΄αυτές. Να βρίσκουμε τις αντίθετές της. Να δίνουμε αγάπη και αναγνώριση στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας.

Και να μην ξεχνάμε ότι όλα παίρνουν την διάσταση και την σημασία που τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι!