Οπίσθια Αποκόλληση του Υαλοειδούς

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με την Οπίσθια Αποκόλληση του Υαλοειδούς (Posterior Vitreous Detachment ή PVD), χρειάζεται πρωτίστως να αποσαφηνίσουμε τον όρο «υαλοειδές».

Το υαλοειδές (vitreous) βρίσκεται μεταξύ του κρυσταλλοειδούς φακού και του αμφιβληστροειδή, βοηθάει στη διατήρηση του σχήματος του βολβού και ανήκει στα διαφανή μέσα του οφθαλμού. Κατά 98% αποτελείται από νερό και κατά 2% από πρωτεΐνες όπως το υαλουρονικό οξύ και το κολλαγόνο.

Με το πέρασμα των χρόνων η υφή του γίνεται πιο λεπτόρρευστη, ενώ συρρικνώνεται και αποκολλάται από τα φυσικά του στηρίγματα. Βίαιη αποκόλληση υαλοειδούς μπορεί επίσης να συμβεί έπειτα από τραυματισμούς, απότομες αλλαγές στην πίεση ή άρση βαρών.  Είναι πολύ πιθανόν δε, εφόσον η αποκόλληση του υαλοειδούς εμφανιστεί στον έναν οφθαλμό, να ακολουθήσει και στον δεύτερο.

Η Οπίσθια Αποκόλληση του Υαλοειδούς προσβάλλει συνήθως άτομα άνω των 65 ετών (σε ποσοστό 75%), καθώς και νεαρότερα άτομα με υψηλή μυωπία (άνω των 6 διοπτριών).

Συμπτώματα 

Κατά βάση εκδηλώνεται με διαταραχές στην όραση του ασθενούς. Το οπτικό πεδίο του οποίου, εμποδίζεται σε μεγάλο βαθμό από αιωρούμενες σκιές, κουκίδες, κλωστές (αραχνοειδείς σχηματισμοί) ή «μυγάκια» (μυιοψίες). Τα οποία κινούνται παράλληλα με την κίνηση του οφθαλμού.

Η πλειονότητα των ασθενών αντιλαμβάνεται «στιγμιαίες λάμψεις» ή «αστραπές», οι οποίες διαφέρουν σε ένταση και διάρκεια. 

Αυτό που συμβαίνει, είναι πως ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τα ερεθίσματα του αμφιβληστροειδούς σαν φως. Λόγω της αποκόλλησης του υαλοειδούς. Σε πιο προχωρημένο στάδιο δε, οι ασθενείς διαμαρτύρονται πως η όραση τους θολώνεται από «σύννεφα».

Θεραπεία – Οπίσθια Αποκόλληση του Υαλοειδούς

Η εμφάνιση των συμπτωμάτων καθιστούν αναγκαία την άμεση επίσκεψη του ασθενούς στον οφθαλμίατρο για την πραγματοποίηση ενός πλήρους οφθαλμολογικού ελέγχου. Ο οποίος απαραίτητα θα περιλαμβάνει και βυθοσκόπηση. 

Κατά την βυθοσκόπηση με την ρίψη μυδριατικών σταγόνων, οι οποίες ανοίγουν τις κόρες των ματιών, ο Οφθαλμίατρος θα εξετάσει την περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς. Συνήθως, η οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς αποτελεί μια σχετικά ακίνδυνη κατάσταση του οφθαλμού. Καθώς δεν προκαλεί μόνιμη μείωση της όρασης του ασθενούς. 

Ωστόσο, όταν οι μυιοψίες εμφανιστούν ή αυξηθούν απότομα, και όταν συνοδεύονται από μεγάλο αριθμό φωταψιών ή μείωση της όρασης, είναι λογικό να προκληθεί ανησυχία. 

Κάποιες φορές, όχι συχνά, κατά την βυθοσκόπηση μπορεί να παρατηρηθεί αιμορραγία του υαλοειδούς, ρωγμή στην περιοχή του αμφιβληστροειδούς (retinal tear) και αρχόμενη αποκόλλησή του (retinal detachment). Τα οποία χρήζουν έγκαιρης αντιμετώπισης καθώς δυνητικά μπορεί να απειλήσουν την όραση. 

Αναφορικά με την αντιμετώπιση της νόσου, πρέπει να σημειωθεί πως δεν χρειάζεται κάποια φαρμακευτική αγωγή. Η πλειοψηφία των ασθενών συνηθίζει τα συμπτώματα, τα οποία είναι ενοχλητικά μόνο όταν στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχει πολύ έντονος φωτισμός.

Σε περιστατικά ρωγμής, συνίσταται η έγκαιρη αντιμετώπιση της κατάστασης με την χρήση θερμικού laser, ώστε να περιχαρακωθεί η περιοχή και να αποφευχθεί η πλήρης αποκόλληση.

Υαλοειδεκτομή

Εφόσον, όμως, οι μυοψίες και οι φωταψίες παρεμποδίζουν καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς (όπως για παράδειγμα, την οδήγηση ή το διάβασμα). Καθώς και σε περιπτώσεις έντονης αιμορραγίας που δεν απορροφάται από μόνη της ή σε περίπτωση αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς , κρίνεται αναγκαία η χειρουργική επέμβαση (υαλοειδεκτομή). 

Σε κάθε περίπτωση, για ένα διάστημα, συνήθως 20-25 ημερών,   οι ασθενείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην καθημερινότητά τους. Να αποφεύγουν τις χειρωνακτικές εργασίες, τα πολλά βάρη, τις απότομες κινήσεις και να ελέγχουν συχνά την όραση τους. Σε συνεργασία πάντα με τον οφθαλμίατρο τους.

Tip: Ενημερωθείτε σχετικά με την Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας